Rozwój mowy dziecka w wieku przedszkolnym poprzedzony jest okresem wyrazu (1 r. ż) i okresem zdania (2 r. ż.).
Pomiędzy 3 a 7 r. ż. przypada okres swoistej mowy dziecięcej.
Dziecko 3-letnie powinno wypowiadać prawidłowo wszystkie samogłoski ustne: a, e, o, u, y, i; spółgłoski twarde: k, g, t, d, f, w, j, h, m, p, b, j, ł; spółgłoski miękkie: ś, ź, ć, dź.
Może jeszcze zmiękczać s, z, c, dz; l zastępować j; nie wymawiać sz, ż, cz, dż, r.
Dziecko 4 – letnie oprócz powyższych powinno prawidłowo wymawiać: ę, ą, s, z, c, dz, l.
Może jeszcze nie wymawiać sz, ż, cz, dż, r (zastępując je odpowiednio: s, z, c, dz, l).
Dziecko 5 – letnie powinno prawidłowo wypowiadać wszystkie głoski języka polskiego z wyjątkiem r, które może być jedynie zastepowane l.
Dziecko 6 – letnie powinno prawidłowo wypowiadać wszystkie głoski języka polskiego.
Najczęściej spotykane wady wymowy to mowa bezdźwięczna - głoski dźwięczne zastępowane są bezdźwięcznymi (p zamiast b, k-g, t-d, f-w, s- z), seplenienie międzyzębowe polegające na wkładaniu języka w zęby w czasie mówienia, seplenienie boczne – język układa się niesymetrycznie, z lewej lub prawej strony,
wadliwe r – jednowibracyjne (zbyt krótka wibracja), wielowibracyjne (zbyt długa wibracja), niewłaściwe miejsce artykulacji np. krtaniowe, policzkowe.
Mowa bierna (ta którą dziecko rozumie) zawsze przewyższa słownik mowy czynnej (ten, którym dziecko się posługuje).
Jąkanie fizjologiczne występuje pomiędzy 3 a 5 r. ż. I związane jest ze znaczną różnicą pomiędzy słownictwem biernym a czynnym.